Museumstof

In het depot van de Stichting Surinaams Museum staat een aantal prachtige meubels. Helaas kan het publiek ze niet altijd bewonderen, omdat ze, vooral de kasten, erg groot zijn en de ruimte in Fort Zeelandia beperkt is. In de Stijlkamers van het museum en in een van de zalen zijn enkele meubelstukken te zien. Daarnaast hebben we momenteel verschillende bijzondere kasten en houtbewerkingsgereedschap vanuit het depot naar het fort verhuisd om ze ten toon te stellen in de tentoonstelling Susanna du Plessis, portret van een slavenmeesteres. In de inventaris van haar bezit uit 1795 vinden we een groot aantal meubels terug, […]

In de bibliotheek van de Stichting Surinaams Museum bevindt zich een aantal bijbels. Dit is natuurlijk niet zo verwonderlijk als we weten dat de bijbel het meest verspreide en meest gelezen boek ter wereld is. In vele huizen in Paramaribo zal dan ook een exemplaar aanwezig zijn. Wel is het bijzonder dat het museum over een aantal zeer oude exemplaren beschikt.

Fort Zeelandia is het oudste gebouw in Paramaribo. Het zal dan ook niet verbazen dat vanaf deze plaats aan de rivier de tijdsmelding voortkwam. Per slot van rekening is het fort vanaf de bouw in de zeventiende eeuw lange tijd ook het centrum van de stad Paramaribo geweest. Fermin schreef in 1769 dat elke ochtend en elke avond een soldaat op een trapje klom om de klok op een van de bolwerken (bastions) van Fort Zeelandia te slaan. Hij geeft aan dat er geen ander uurwerk ten dienste van de stad gevonden werd.

Brandmerken is een verschijnsel uit de slaventijd waar wij nog steeds van gruwen. In Fort Zeelandia zijn enkele brandmerken te zien. Een daarvan is in bruikleen afgestaan door de heer Hagemeyer van plantage Frederiksdorp. Dit ijzer komt uit Guyana. Deze brandijzers waren echter bestemd om vee mee te brandmerken, en niet voor de slaven. Dit weten we omdat de voor mensen bestemde merken gemaakt waren van zilver en van een kleiner formaat waren, ter grootte van een vierduitsstuk.