Posts

november 3, 2003

Museumstof 47: Tangi fu pyaw, meki fyofyo sidon na barkon

De Chinese vestiging in Suriname 120 jaar geleden heeft als gevolg gehad dat Chinese voorwerpen en gebruiken zijn geïntroduceerd in onze samenleving en dus ook in het museum zijn terechtgekomen. Denkt u daarbij aan gebruiksvoorwerpen, foto’s, muziekinstrumenten, kleding van immigranten e.d. De oudste afbeelding van een Chinees in de collectie van de Stichting Surinaams Museum is gemaakt door W. E. H. Winkels in 1876. Het is een met vernis bijgewerkte waterverftekening in een dubbel rechthoekig kader, waarvan het binnenste 20 x 28,5 cm meet. Het is getiteld De Chineese immigrant, houtskolen uitventer en stelt een Chinese man voor in traditionele […]
november 2, 2003

Museumstof 46: Uit het goede hout gesneden zijn

In het depot van de Stichting Surinaams Museum staat een aantal prachtige meubels. Helaas kan het publiek ze niet altijd bewonderen, omdat ze, vooral de kasten, erg groot zijn en de ruimte in Fort Zeelandia beperkt is. In de Stijlkamers van het museum en in een van de zalen zijn enkele meubelstukken te zien. Daarnaast hebben we momenteel verschillende bijzondere kasten en houtbewerkingsgereedschap vanuit het depot naar het fort verhuisd om ze ten toon te stellen in de tentoonstelling Susanna du Plessis, portret van een slavenmeesteres. In de inventaris van haar bezit uit 1795 vinden we een groot aantal meubels terug, […]
oktober 10, 2003

Museumstof 45: Het woord gods

In de bibliotheek van de Stichting Surinaams Museum bevindt zich een aantal bijbels. Dit is natuurlijk niet zo verwonderlijk als we weten dat de bijbel het meest verspreide en meest gelezen boek ter wereld is. In vele huizen in Paramaribo zal dan ook een exemplaar aanwezig zijn. Wel is het bijzonder dat het museum over een aantal zeer oude exemplaren beschikt.
oktober 5, 2003

Museumstof 44: Klinken als een klok

Fort Zeelandia is het oudste gebouw in Paramaribo. Het zal dan ook niet verbazen dat vanaf deze plaats aan de rivier de tijdsmelding voortkwam. Per slot van rekening is het fort vanaf de bouw in de zeventiende eeuw lange tijd ook het centrum van de stad Paramaribo geweest. Fermin schreef in 1769 dat elke ochtend en elke avond een soldaat op een trapje klom om de klok op een van de bolwerken (bastions) van Fort Zeelandia te slaan. Hij geeft aan dat er geen ander uurwerk ten dienste van de stad gevonden werd.