admin

In de bibliotheek van de Stichting Surinaams Museum bevindt zich een aantal bijbels. Dit is natuurlijk niet zo verwonderlijk als we weten dat de bijbel het meest verspreide en meest gelezen boek ter wereld is. In vele huizen in Paramaribo zal dan ook een exemplaar aanwezig zijn. Wel is het bijzonder dat het museum over een aantal zeer oude exemplaren beschikt.

Fort Zeelandia is het oudste gebouw in Paramaribo. Het zal dan ook niet verbazen dat vanaf deze plaats aan de rivier de tijdsmelding voortkwam. Per slot van rekening is het fort vanaf de bouw in de zeventiende eeuw lange tijd ook het centrum van de stad Paramaribo geweest. Fermin schreef in 1769 dat elke ochtend en elke avond een soldaat op een trapje klom om de klok op een van de bolwerken (bastions) van Fort Zeelandia te slaan. Hij geeft aan dat er geen ander uurwerk ten dienste van de stad gevonden werd.

Brandmerken is een verschijnsel uit de slaventijd waar wij nog steeds van gruwen. In Fort Zeelandia zijn enkele brandmerken te zien. Een daarvan is in bruikleen afgestaan door de heer Hagemeyer van plantage Frederiksdorp. Dit ijzer komt uit Guyana. Deze brandijzers waren echter bestemd om vee mee te brandmerken, en niet voor de slaven. Dit weten we omdat de voor mensen bestemde merken gemaakt waren van zilver en van een kleiner formaat waren, ter grootte van een vierduitsstuk.

Op vele plaatsen in de Surinaamse kustvlakte vinden we nog grote pannen, die erg tot de verbeelding spreken. Ook in Fort Zeelandia staan twee van deze kapa, zoals de open ketels heten. Nee, ze werden niet gebruikt om het slaveneten in klaar te maken. De kapa werden gebruikt om het suikerrietsap in te koken. Op de suikerrietplantages werd twee maal per jaar het suikerriet gekapt. Dit was een heel zware tijd voor de werkers. Alle suikerriet diende binnen enkele dagen verwerkt te  worden, anders zou het sap bederven. Na de rietkap werden de stengels door een pers gehaald. Het riet […]