In 1932 begon Wim Bos Verschuur te werken aan een roman. Hij schreef een tijdsbeeld over de woelige jaren ’30. De tijd van de protesten van Anton de Kom en anderen. Protesten tegen het koloniale wanbeleid en de zich verspreidende armoede onder de lagere klassen in Suriname. Er was sprake van uitbuiting en de arbeider kreeg het steeds moeilijker: minder werk, devaluatie en ellende. Wim had het gevoel dat hij daar wat aan moest doen. Hij handelde; liep voorop in protestacties en ontwierp strooibiljetten in diverse talen om de massa’s mensen van verschillende etnische achtergronden op te roepen tot marsen in de binnenstad, met protestborden en al.

Wim Bos Verschuur (1904 -1985) is een meer dan bekende naam uit de Surinaamse geschiedenis. Op velerlei terrein heeft hij zijn sporen nagelaten. Hij was vakbondsman, politicus, beeldend kunstenaar, toneelschrijver, meubelmaker, statenlid, uitgever, maakte zich sterk voor diverse takken van sport en speelde een belangrijke rol in discussies rond thema’s als autonomie, armoede of onderwijs. Hij was maatschappelijk zeer geëngageerd en sociaal  bewogen.

Wim was een zeer divers en creatief mens. Niet alleen handelde hij, hij dacht ook na over de situatie en filosofeerde over mogelijkheden hoe het beter kon. Deze denkbeelden legde hij vast in de roman ‘Het vergeten land’. De verhaallijn schetst de creoolse arbeidende klasse. De bevolking had het moeilijk, maar via studie was het toch mogelijk je positie in het leven te verbeteren. Een jonge man, Adolfoe, grijpt de kansen die zijn ouders voor hem creëren en wordt uiteindelijk schoolmeester. Maar hij ziet de strijd die het volk tegen armoede moet leveren en besluit zich voor hen in te zetten. Op zeer realistische wijze – en nog steeds erg actueel – beschrijft Bos Verschuur de ontwikkeling die deze jongeman doormaakt en hoe hij zich tot een kritisch burger van Suriname ontwikkelt.

Bos Verschuur heeft altijd ambities gehad om de roman te publiceren, maar om de een of andere reden heeft hij dat nooit gedaan. De Stichting Surinaams Museum mocht enkele jaren geleden het archief van Wim ontvangen uit handen van zijn pleegzoon, Ben Kletter. Tot dit archief behoorde deze roman, die is geredigeerd door Jan Bongers. Het typoscript is helemaal overgenomen en aangepast aan de moderne lezer. Alle getypte velletjes waren opgeborgen in een hard kartonnen map. Hier zaten verder blaadjes in waaruit blijkt dat Wim wel van plan is geweest om de roman te pubbliceren. Niet bekend is, of hij de roman ooit heeft aangeboden aan een uitgever. Zou het ooit geweigerd zijn? Misschien vond men het te gedateerd, het speelde immers in de jaren ’30. Wellicht was men op dat moment niet zo gelukkig met de persoon Wim Bos Verschuur, omdat hij zich altijd publiekelijk zeer kritisch heeft uitgelaten over sociale wantoestanden. Het is niet bekend waarom het boek niet werd gepubliceerd.

Dat hij zelf wel besloten had de roman tot een publicatie te maken, weten we omdat hij eigenhandig een ontwerp voor de omslag heeft gemaakt. Deze is op bijgevoegde afbeelding te zien. Je maakt als tekenleraar niet zomaar een ontwerp voor een kaft als je daar verder niets mee van plan bent. Uit respect voor de auteur heeft het Surinaams Museum dit ontwerp voor de uitgave aangehouden, en wel in precies dezelfde afmetingen en kleurstellingen. De opmerkelijke lezer ziet dat er als auteur Soll Bwemi staat, dat is een anagram voor de naam Wim Bos. Bos Verschuur gebruikte deze naam als pseudoniem.

Het boek ‘Het vergeten land’ is in de serie Libri Musei Surinamensis (publicaties van het Surinaams Museum) als nr. 8 uitgegeven en is in de museumwinkel te koop.